Atea ez nuen itxi nahi izan
ametsak errealitatea mendean hartuko zuelakoan
baina une batez bederen
zeru afrikarraren milaka izar konpartitu genituen
urrunegi baikenduen
elkar baino zerbait gehiago edukitzeko
bionak eta ez beste inorenak izan ziren
loak harturik ez geunden bakarrak ginelako
gure itsaso zaharreko beste aldeko hondartzeei so
basamortuaren zauria hiltzen den lekuan
musukatu zintudala irudikatu beharko dut
hareazko haizeak ez du betiko iraungo, bai
eta gauzatzeke geratu dena burutzeko
itzuliko garela zin egin arren
elkarrekin izango ez dela
esatera ausardia aurkitu ezinik nabil
errealitatea burukadak jotzen ditudan harresia baita
minez elikatzen dudan basapiztia latza, irentsiko nauena
une oro, ikustezintasunetik ateratzeko prest dagoena
erpe zorrotzez neure bihotza laztantzekotan.
(2003 urtean lehenaldiz argitaratua)